Bir gün Seyda hazretlerinin (k.s.) meclisinde bir zatla tanıştık. O zat şöyle anlattı: “Ben 55 yaşındayım. İslam adına iki şey biliyorum: Birisi, Allahu Ekber, diğeri Bismillah. Hayatta işlemediğim günah kalmadı. Maddi yönden durumum çok iyi, ama hayattan hiç tad alamıyorum. Hind fakirlerine gitmeyi düşünüyordum. Bu zatı duydum, yanına geldim. Ben de insanlar gibi gülmek, eğlenmek istiyorum. Ruhi sıkıntıdan dolayı perişan haldeyim.”
Daha sonra bu adamı Seyda hazretlerinin (k.s.) huzuruna çıkardılar. Seyda hazretleri ona: “Tevbe et, Allah her şeye kadirdir.” dedi.
O da tevbe etti. Akabinde namaza başladı ve üç ay içerisinde genel manada haramı helali öğrendi.
O zat muhabbetli sofilerin meclisinden ayrılmazdı. Ona: Sen bu muhabbetli sofilerden ne fayda görüyorsun?” diye soruldu. O şöyle cevap verdi: “Onların muhabbetleri, hareketleri, onlarla bulunmam sebebiyle benim kalbime ilahi aşk ve muhabbet geliyor”.
Bu zat Allah’ın rahmeti, evliyanın nazarı, sofilerin muhabbeti olmasa idi ne ile namazına başlayıp istikâmet sağlardı.
Kaynak: Dr. A. Salahaddin Kınacı, Seyda Hazretleri’nin Hayatı
www.menzil.net
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder